یا مهدی ادرکنی

ارتباط كلامی را به فرزندتان یاد دهید

فرزندتان باید بیاموزد که از كلمات برای بيان احساسات منفی اش استفاده كند. به او ياد بدهيد در زمان مناسب بگويد «الان ناراحت هستم!»

وقتی بتواند احساسات خود را مستقيما و مانند افراد بالغ بيان كند، شیوه “كتك زدن” به تدريج متوقف می شود و ديگر از اين روش برای فروكش كردن عصبانيت خود استفاده نمی كند.

پرخاشگری کودک نشانه مداخله بیش از اندازه والدین در حیطه شخصی او به بهانه نظم، نظافت، تربیت وآموزش است.
درحالی که نیازهای اساسی او توسط والدین پاسخ داده نشده است

کودک وقتی مانعی دربرابر خواسته هایش می بیند خشمگین می شود.

کمک کنید خشم کودکتان خالی شود
بالشت بدید بهش مشت بزنه
کاغذ بدید پاره پوره کنه
پاهاشو بکوبه زمین
حتی خودشم زد بزنه
ولی اجازه ندهید شمارو بزنه

خشمش که خالی شد خوب میشه ولی اگر تسلیم خشمش شدید یاد میگیرد تمام خواسته هایش را با خشم بگیرد حتی درآینده باهمسرش به مشکل می خورد.

✅به نوجوان باید مسئولیت سپرد.

?البته《مسئولیت دادن》از《مسئولیت ساختن》جدااست.

✅مسئولیت تراشی وهرکار مضحکی را به لباس مسئولیت در آوردن،یکی از راه های به مسخره گرفتن #نوجوان است.

?هدف از مسئولیت دهی این نیست که نوجوان را به دنبال #سراب بدوانیم ؛بلکه می خواهیم حقیقتا باری را به دوش گیرد و پاهای تازه روئیده اش را استوار سازد .

چطور با کودک کج‌خلق برخورد کنیم؟

مهم‌ترین نکته این است که آرامشتان را حفظ کنید. به یاد داشته باشید که کج‌خلقی او،‌ طبیعی است معنیش این نیست که پدر یا مادر بدی هستید یا فرزندتان مشکلی دارد. فریاد کشیدن یا کتک‌زدن کودک، فقط باعث بدتر شدن وضعیت می‌شود.

واکنشی توام با آرامش و ایجاد جوی آرام بدون اینکه در مقابل کودک «وا بدهید» یا قواعدی را که برایش تعیین کرده‌اید، زیر پا بگذارید، استرس‌ها را کاهش می‌دهد و باعث می‌شود هم شما و هم فرزندتان احساس بهتری داشته باشید.

می‌توانید خیلی ملایم، توجه کودک را به چیز دیگری جلب کنید و او را به انجام فعالیت‌هایی وادارید که از آنها لذت می‌برد یا سعی کنید او را بخندانید.

قطعا والدین آرزوهای بزرگ و نابی برای فرزند خود دارند و بسیاری از خصائص اخلاقی را که در خود نمی بینند برای فرزند خود خواستارند .

به طور مثال خودشان از لحاظ دینداری و رعایت مسائل شرعی در سطح پایین و یا متوسط قرار دارند اما دوست دارند فرزندانی دیندار و پایبند به اصول اخلاقی تربیت کنند.

اما از یک نکته ساده غافل هستند که فرزندان بیشترین تاثیر را از والدین خود می گیرند حال چطور می توان از فرزندی که بارها دروغ گفتن پدرش را دیده است توقع داشت که راستگو باشد و یا دختری که مادر خود را پایبند به حجاب و رعایت حریم میان محرم و نامحرم نمی بیند توقع داشت که عفیف و نجیب باشد